Rozdział #4

"Nagle przez moje ciało przeszła gorąca fala. Ta myśl sprawiła, że zrobiło mi się słabo..."

Myślałam, że zemdleję..
- A co z moim psem!?!?? - niekontrolowanie wrzasnęłam. Popatrzyliśmy po sobie. Miny nam zrzedły. Jaś podszedł do mojego łóżka i mnie przytulił. Łzy zaczęły spływać po moich policzkach. Nie miałam pojęcia co robić... Lekarz jeszcze pogorszył sprawę.
-Aga.... Policja do Ciebie...
-A Janek mógłby ze mną zostać? - wyjąkałam przez łzy - jeżeli on chc.. - nie dokończyłam. Jasiek złapał mnie za rękę i mocno przytulił. On jest niesamowity..
-Zostanę  z Tobą.. - wyszeptał mi do ucha. Ścisnęłam jego dłoń jeszcze mocniej. Lekarz zostawił nas samych. DO sali weszło dwóch policjantów.
-Ale niech ten chłopak wyjdzie! - powiedział jeden z nich.
-Nie! On musi zostać! - schowałam głowę w jego ramieniu.
**Perspektywa Jasia**
Jak mi jej szkoda... Wtuliła się we mnie. Wydaje mi się, że odwzajemnia moje uczucia. Było mi z nią tak dobrze.. spojrzałem na policjanta prosząco.
-No dobrze... - powiedział. Odetchnęliśmy z ulgą. Po wielu męczących pytaniach policjanci coś do siebie mruknęli. Potem jeden z nich powiedział:
- Po tym co usłyszeliśmy niestety musimy aresztować twoją mamę. Przykro nam...
Widziałem, jak na twarzy Agaty malował się ból.. Spojrzeliśmy na siebie, potem na policjantów.
-A będę mogła chociaż zabrać z domu swoje rzeczy? Poza tym... Od tamtej sytuacji nie wiem co się dzieje z moim psem, którego już dawno nie widziałam... Moglibyście go poszukać? - cicho powiedziała.
-Możesz zabrać swoje rzeczy, ale nie mamy czasu na szukanie twojego psa, przykro mi...  
-Daj spokój, co nam da to 5 minut? - spojrzałem na niego z wdzięcznością.
-Dobra, zrobimy to... - odparł i przewrócił oczami. - my już idziemy. Damy pani znać, jak coś się zmieni. Do widzenia.
-Do widzenia - odparliśmy. Gdy policjanci wyszli przytuliłem Agatę mocno. Poczułem, że na prawdę ją kocham..
________________________________________________________
No to mamy kolejny rozdział.. Wiem, że krótki ;c